Σάββατο 28 Απριλίου 2012

ΨΥΧΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑ


Aπόσπασμα από το Θεατρικό έργο " ΨΥΧΗΣ  ΛΗΣΤΕΙΑ " που είχα παρουσιάσει πριν 17 χρόνια στο "ΚΑΦΕΘΕΑΤΡΟ" της οδού Κορδιγκτώνος στην Αθήνα .



ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : ( Σοβαρός ) Θα σου αφηγηθώ ένα όνειρο . Νύχτα . Ταραχή και έκφραση .     Θά-                         λασσα . Βαρβαρότητα και γόνιμη κίνηση .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Ξέρω .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Τι ;

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα μου πεις γιά τη νύχτα που καταπίνει το αίμα μας .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Θα σου πω γιά την άβυσσο .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα μου πεις γιά το χαμό .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Θα σου πω γιά το δυστύχημα των ήχων πάνω στον ωκεανό .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα μου πεις γιά τη μυρουδιά των κυμάτων .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Θα σου πω γιά τον κόσμο που χλωμιάζει .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα μου πεις γιά το δράμα των άστρων .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Θα σου πω γιά την αιχμαλωσία της σιωπής .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα μου πεις γιά τον πλούτο των αριθμών .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Θα σου πω γιά το λαχάνιασμα της έμπνευσης .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα μου πεις γιά το σύμπαν της αποθέωσης .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Θα σου πω γιά την προδότρα ημέρα .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα μου πεις γιά το σκιάχτρο του αύριο .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Θα σου πω γιά την φαντασία .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα μου πεις πως δεν υπάρχει αποτυχία στης ψυχής την τέχνη .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Θα σου πω ... ( Σηκώνεται και κάνει μερικά νευρικά βήματα )

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Δε μου είπες όμως , τι όνειρο είδες ;

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : ( τινάζεται . Ηρεμα ) Ενα πλοίο . Λίκνισμα και λίκνο σε άχρωμο ωκεανό . Κύ-
            ματα - κρύσταλα θεριά το συνόδευαν . Ενα πλοίο μαριονέτα .  ( Σιγανεύει τη
            φωνή του ) Μαριονέτα . Μ'ακούς ; Μαριονέτα . ( Η φωνή του δυναμώνει ) Δεμέ-
            νο με σχοινιά ήταν και κάποιος τα κινούσε από ψηλά .  Κυβερνήτης αόρατος .
            Φορτωμένο ήταν . Οχι με ανθρώπους , δεν υπήρχε κανένας . Μονάχα το φορτίο .
            Εκατομμύρια , δισεκατομμύρια , άπειρα μικροσκοπικά κουτάκια ξεχείλιζαν τ'α-
            μπάρια , γέμιζαν το νεκρό πιλοτήριο , τις κουκέτες , τους διαδρόμους ,  τις
            σκάλες , το μηχανοστάσιο , το κατάστρωμα , την κουπαστή και πάλλονταν μ'ένα
            ρίγος μονότονο . Βόμβιζαν , σιγότρεμαν , έφεγγαν .




ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : ( Χαμηλώνοντας το κεφάλι ψιθυρίζει ) Φωτεινοί κύβοι που τρεμολάμπουν .  ΨΥ-
            ΧΕΣ ! ΨΥΧΕΣ !!!

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : ( Αρπάζει απ' το γιακά τον Πάτροκλο και τον τραντάζει ) Τα σχοινιά κόπηκαν ,
            η πλεύση διακόπηκε .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : ( Ανασηκώνοντας το κεφάλι ) Και το πλοίο ;

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : ( Συντετριμμένος ) ... Το πλοίο . ( Παύση . Αναστενάζοντας ) Το είδα να βυ-
            ζεται .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : ( Απεγνωσμένα ) Τα κουτιά ; Τι απέγιναν τα κουτιά ;

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : ( Με φωνή ουδέτερη , υποταγμένη ) Μερικά κατακάθησαν στον πυθμένα να λάμπουν                παντοτινά , άλλα αιωρούνται και τα υπόλοιπα επιπλέουν στην επιφάνεια .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Φωτεινά κουτιά . ΨΥΧΕΣ ! ( Παύση ) Αλλες ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους  και βυ-
            θίστηκαν στην ηρεμία , άλλες πασχίζουν τώρα και άλλες επιπλέουν στην επιφά-
            νεια της ζωής γιά να αφυπνιστούν κάποτε .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Το σκάφος καταποντίστηκε προσφέροντας δώρα στη θάλασσα . Το ξημέρωμα το βρή-
            κε βαθιά στον υγρό τάφο θαμπωμένο από κατάρες . Μελαγχολικό , υπνωτισμένο ,
            σκιερό , ανεύρετο θρύλο , με το Θεό Ποσειδώνα να το αγκαλιάζει . ( Παύση )
            Τουλάχιστον είδα κάποιο Θεό .







ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Προφητικό το όνειρο .
 
ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Μαγεμένο το καράβι . Ολάκερος ο κόσμος μας .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Η θάλασσα που το κατάπιε είναι σα την αιωνιότητα . Δημιουργία και καταστρο-
            φή , ζωή και θάνατος , ύλη και πνεύμα .








ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Το καράβι πλέει στην απεραντοσύνη μετάγοντας ψυχές .

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Το καράβι διαβρώνεται , καταστρέφεται . Η θάλασσα ανανεώνεται , ανακυκλώνε-
            ται , υπήρχε και θα υπάρχει .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : ( Γοητευμένος και ανυπόμονος ) Πόσα , καράβια είναι δυνατον να υπάρχουν ;

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Πολλά .   ...Αμέτρητα , άπειρα .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Και θάλασσες ;

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Η θάλασσα είναι πάντα μία και μοναδική .

ΑΧΧΙΛΕΑΣ  : Πότε δημιουργήθηκε ; Από ποιόν και γιατί ;

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Θα γευθείς την απάντηση όταν το φωτεινό κουτάκι σου αραξοβολήσει γιά πάντα .



Αφιερωμένο στη Ντίνα που με πίστεψε και μου επέτρεψε να ανεβάσω το θεατρικό έργο μου .